Miriam Knibbeler
Miriam Knibbeler maakt sculpturen van was, brons of keramiek. De beelden zijn herkenbaar als mensen of dieren, maar het zijn vooral lichamen: kwetsbaar en toegankelijk. Het zijn aanwezigheden die hun plaats innemen in de ruimte. Het zijn nooit portretten van individuen. Het gaat haar er ook niet om een specifiek ras of soort uit te beelden. In Miriam Knibbeler’s werk is vervreemding altijd aanwezig, maar op een subtiele manier, meer voelbaar dan zichtbaar. Of de beelden nu ruimtevullend zijn of passen in een menselijke handpalm, ze lijken zich in een schemerwereld te bevinden. Vaak zijn het verstilde, naar binnen gekeerde beelden. De transparantie van het materiaal maakt hen aanwezig en afwezig tegelijk. Kaal als de beelden zijn, wil de kunstenaar een kern laten zien, voorbij de fysieke oppervlakte: daar waar alle wezens hetzelfde zijn. Ze probeert het onbenoembare aan te raken en bevraagt zo het raadsel van leven en dood. Qua vormtaal staan Miriam Knibbelers beelden in de klassieke traditie, maar haar inhoudelijke zoektocht en het materiaalgebruik maakt ze tot hedendaagse kunstwerken. Oftewel: met haar wortels in de traditie, zoekt de kunstenaar op een eigentijdse manier naar betekenis.
